Een verhaal uit Narconon

Mijn naam is Peter Helder, ik kom uit Oostzaan en ik ben een aantal jaren verslaafd geweest. Naar aanleiding van verschillende berichten in de media over jeugdige verslaafden (eindelijk) wil ik u hieronder mijn ervaringen laten weten in de hoop dat zij een waarschuwing kunnen zijn voor jongeren en misschien hoop kunnen bieden aan andere verslaafden.rn rnIk ben een skateboarder en ben 18 jaar. Ik ben op me 13e a 14e begonnen met blowen. Ook sommige leeftijdsgenootjes begonnen toen. Vanaf toen ging ik in een neerwaartse spiraal, zonder het te merken! Ik had vele hobby’s en sporten die ik leuk vond, en vrienden van me ook Ook had ik een goede band met me familie.rn rnMaar ondertussen wordt drugs steeds waardevoller voor je, en de dingen die eigenlijk juist waardevol voor je zijn zoals je familie, sporten, vrienden, hobby’s laat je pardoes er voor vallen. Het rare is dat je niet eens weet waarom drugs zo waardevol voor je zijn. Eigenlijk is het alleen maar waardeloze troep! Stel jezelf eens de vraag van wat krijg ik er eigenlijk voor terug van al dat geld wat ik aan drugs besteed? Niks inderdaad! Dat wat je er terug “denkt” te krijgen is schijn en onecht, en verdwijnt weer wanneer de drugs is uitgewerkt. Wel heeft het je weer geld gekost.rn rnIk en m’n vrienden hadden vele dromen. Presteren op school, werk, ontwikkeling, sporten, hobby’s etc. Naarmate we meer drugs gingen gebruiken begonnen onze dromen steeds minder uit te komen. Natuurlijk gebruikte niet iedereen drugs en lang niet allemaal evenveel, maar je zag wel duidelijk dat de mensen die het meeste gebruikte in een harder tempo afdaalde dan de gene die minder of niet gebruikte.rn rnToen ik normaal blowde zakte de mensen die veel blowde sneller af. Tot ik aan de Speed ging, toen zakte ik zowat iedereen voorbij met een ongekend tempo. Me sportprestaties, me school, ikzelf, echt alles ging kapot. En nog weet je niet waarom je er toch mee doorgaat.rn rnAls je het realistisch zou bekijken had je het niet gedaan want als je in de realiteit staat weet je dat je het niet verder help, het tegenovergestelde zelfs! Maar door de drugs sta je zover buiten de realiteit dat je het niet meer beseft. Op een gegeven ogenblik ging al m’n tijd en geld uit naar drugs. Coke, crack, XTC, MDMA kristallen, Speed, Paddo’s, Weed/Hasj, en nog veel meer troep! I.p.v. me huiswerk, sporten en familie te bezoeken zat ik met me maten weed te roken, speed/coke te snuiven en doelloze dingen te doen. Ik zakte van Havo/Atheneum naar Vmbo kaderberoeps. En van me bbl opleiding in een psychiatrisch ziekenhuis. Ik loog tegen iedereen en presteerde niks meer en veroorzaakte alleen maar ellende.rn rnNiemand wist meer wat hij of zij met me aanmoest, ik kraamde de vreemdste en onwerkelijkste dingen uit. Bij me vrienden ging het niet veel beter. De vrienden waarmee ik vroeger graag skateboarden zaten ook bijna allemaal aan de drugs en hebben waarschijnlijk niet eens meer een skateboard. Sporten doen ze ook niet, want daar hebben ze geen geld voor om te betalen want dat gaat naar drugs uit want dat is “belangrijker” (ook bij mij).rn rnHet probleem van mij was dat ik in een psychose belandde, dat uiteindelijk in m’n voordeel heeft gewerkt. Me ouders hebben een RM opgevraagd samen met het Riagg. Dat betekend dat je 6 maanden in handen bent van de justitie vanwege ontoerekeningsvatbaarheid vanwege m’n psychose. Ik praatte tegen mensen die er niet waren en verwondde mezelf door wondjes over me hele gezicht te knijpen. Ik zat vol met waanideeen en me gedachten waren zwaar vervuild door de drugs! Als ze me aan m’n lot overgelaten hadden was ik nu hoogstwaarschijnlijk dood geweest.rn rnIn het Triversum in Alkmaar waar ik heen moest schoot ik ook niet veel op, ik kreeg daar ook weer andere medicijnen die voor geen ene moer hielpen maar waar die mensen daar wel dik geld op verdienden. Erger nog ze praten je daar ziektes aan! Uiteindelijk werd ik overgeplaatst naar het AMC ziekenhuis. Daar kwamen die dokters er na 3 maanden achter dat ik niet uit mezelf psychotisch was maar door de drugs.rn rnIk bleef in die tijd overigens nog steeds drugs gebruiken, wel ietsje minder. Ook loog ik nog steeds waardoor ze natuurlijk geen duidelijk diagnostiek over me probleem konden maken. Uiteindelijk moest ik naar de Brijder stichting (afkickkliniek).rn rnIn de afgelopen jaren werd ik bij me vader uit huis gezet en dan weer bij me moeder en dan weer bij me vader. Logisch want ik had een broertje en een stiefzusje van 10 en 16 bij me vader en een zusje bij me moeder van 2 jaar. Die mochten natuurlijk niet onder mij gaan lijden, want ik was natuurlijk niet het perfecte voorbeeld.rn rnZodra ik een baantje had geregeld mocht ik bij het AMC gaan. Ik had afgesproken dat ik in september weer naar school ging en tot die tijd ging werken en tussendoor af en toe naar de Brijder stichting langs ging voor een gesprek om van m’n drugsverslaving af te komen.rn rnMe moeder gaf me een laatste kans om bij haar te wonen maar die had ik al na enkele dagen versnoept door drugs te gaan gebruiken. Ik stond op straat voor een week. Wel heb ik nog 4 dagen gewerkt, naja gewerkt, bizar gevaarlijk lopen trippen op de werkvloer. Ik kwam weer in een psychose, en ‘s nachts lag ik op een schoolplein tegen mijn eigen hallucinaties aan te praten. Vrijdag avond was ik even bij me moeder thuis. Me vader en moeder hebben zonder dat ik het wist de crisis dienst opgebeld. Ik zag allemaal dingen die er niet waren door een week niet te slapen. De ambulance kwam me ophalen en gaf me 2 slaappillen. Na die 2 pillen weet ik niks meer, wel schijn ik nog 24 uur wakker geweest te zijn.rn rnIk werd 2 dagen later wakker in een de isolatiecel. Daar heb ik 1 week gezeten van vrijdag tot vrijdag. Me vader heeft gezegd dat ze me geen medicijnen mochten geven, want hij wist dat zodra de drugs uitgewerkt was dat ik wel weer normaal werd. En hij wilde dat zodra ik weer normaal was en ze me lieten gaan dat ik naar Narconon in Zutphen ging. Toen ik dus na een week daar weg was op een vrijdag hebben me ouders erom gesmeekt dat ik erheen ging. Wat mij betreft toen had ik zoiets van "fuck off". Was blij dat ze me hebben laten gaan dus ik kan weer ergens drugs halen. Helaas had ik geen geld, werk, huis helemaal niks meer! Dus ik heb toen toch maar ja gezegd. En geloof me ik ben blij met heel m’n hart en ziel dat ik dat toen gezegd heb!rn rnIk ben nu 133 dagen clean, ik snak totaal niet meer naar drugs, ik verafschuw het juist! Ik besef nu waarom ik aan de drugs ben gegaan, dat probleem had in enkele seconden opgelost kunnen zijn. Zonder pijn, ellende en vernietiging. Het tegenovergestelde zelfs: LEVEN i.v.p. een LANGZAME PIJNLIIKE DOOD.