Vrouw van 88 jr procedeert om thuis te kunnen blijven wonen
WOERDEN – Jarenlang belasting betalen en als je dan eenmaal steun nodig hebt, kom je van een koude kermis thuis. Dirk-Jan van der Landen, oprichter van Zorgdouche, ziet de één na de andere schrijnende situatie. Senioren die aan hun lot worden overgelaten, die van het kastje naar de muur worden gestuurd en moeten vechten voor hun rechten. Hij roept kinderen van zorgbehoevende ouderen op om niet langer akkoord te gaan met standaard ontoereikende oplossingen die gemeenten bieden vanuit WMO.
“Je verwacht dat gemeenten oplossingen met beiden handen aangrijpen, maar blijkbaar is iedere euro aan onze ouderen er één te veel. Onlangs kreeg een mevrouw van 88 jaar te horen dat zij niet in aanmerking kwam voor subsidie. Zij moest maar wachten op een plek in een zorginstelling.” Belachelijk, vindt Dirk-Jan. “Gemeenten ondersteunen met WMO oplossingen die ervoor zorgen dat ouderen thuis kunnen blijven wonen, maar als het erop aankomt is er zelfs een rechter nodig geweest om deze mevrouw de subsidie te geven waar zij ruim 40 jaar belasting voor heeft betaald.” De dochter van de cliënt spande een rechtszaak aan tegen de gemeente en werd in haar gelijk gesteld. De rechter bepaalde dat de Zorgdouche vergoed moest worden door de WMO.
“De tranen springen toch in je ogen als je de verhalen hoort!” Dagelijks spreekt Dirk-Jan bezorgde kinderen van hulpbehoevende ouders die dubbel in de kou staan. “Bedenk je maar eens dat bijvoorbeeld de warme douche ‘s ochtends ineens niet meer kan. Omdat de badkamer onveilig is, de opstap te hoog, of traplopen niet meer mogelijk.” Voor veel ouderen is het washandje aan het aanrecht een mensonterende dagelijkse realiteit.
“Wij zien dit soort situaties continu en sinds corona is het alleen maar verergerd. Je wilt je vader of moeder ook niet naar een zorginstelling brengen, waar eenzaamheid en corona op dit moment de boventoon voeren.” De WMO-ondersteuning om thuis oud te kunnen worden is een mooie gedachte, maar een oplossing van kwaliteit? Die wordt niet geboden, vindt Dirk-Jan. “Het zijn de kinderen die zelf het initiatief moeten nemen en op internet op onderzoek gaan naar goede oplossingen.”
Volgens Dirk-Jan is WMO vaak totaal niet op de hoogte van passende oplossingen, waardoor zorgeuro’s verkeerd besteed worden. “Het is toch belachelijk dat tienduizenden euro’s gaan naar badkamerverbouwingen of trapliften, terwijl in realiteit de bewoner er in korte tijd al niets meer aan heeft. Ouderen zitten weken, soms zelfs maanden, in een bouwput. En als hun zelfstandigheid verder afneemt, is die traplift alsnog niet meer veilig en kunnen ze op zoek naar de volgende dure oplossing.” En zo belandt meneer of mevrouw alsnog met die washand rillend aan het aanrecht of in bed.
Ouderen zitten met hun handen in het ongewassen haar. Terwijl er een oplossing is die betaalbaar, snel én veilig is. Vanuit Overaldouchen was Dirk-Jan gewend om tijdelijke douches te plaatsen. Een vriend kwam met de schrijnende situatie van zijn buurvrouw die door kanker niet meer in staat was om bij de badkamer te komen. Hij vroeg of de tijdelijke douche geplaatst kon worden. Dirk-Jan zag dat de huidige mobiele douche veel te gevaarlijk was en dat er aanpassingen gedaan moesten worden. Zo kwam hij terug met de Zorgdouche. Een mobiele douche die, zoals Dirk-Jan gewend was, in één dag te plaatsen is op vrijwel iedere bereikbare plek in huis. Deze douche is voorzien van handgrepen, een lage instap en werkt hetzelfde als een normale douche.
“Dagelijks hoor ik de ene na de andere schrijnende zorgsituatie. Ik ben het zat! Het zou je eigen vader of moeder maar zijn die het de laatste levensjaren moet doen met een koude washand! Kinderen van hulpbehoevende ouders moeten weten dat dit anders kan. En dat een echte oplossing binnen handbereik is en ook nog eens betaalbaar. Dat zie ik nu als mijn levenstaak.”
