Tandprothesisten willen eindelijk zelf kunstgebitten plaatsen

Belgische denturisten, zeg maar prothesemakers Tandlabo’s, zijn gefrustreerd. In tegenstelling tot hun Nederlandse collega’s mogen ze de (uitneembare-) protheses die ze maken niet zelf in de mond van de patiënt plaatsen. Ze voelen zich het slachtoffer van de tandartsenlobby, die er alles aan zou doen om lucratieve activiteiten te monopoliseren”

Mede door het Europees parlement is deze opkomst van tandprothesisten niet meer te stuiten. De essentie van de functie van de tandprothesist (of denturist, prothesist, tandprotheticus,tandprothesetechnicus) bestaat enkel in het maken en vervaardigen van uitneembare tandprothesen, die in functie van de specifieke vereisten van de mond van de patiënten onmiddellijk bij de prothesedrager worden geplaatst en aangepast. Daarnaast houden de activiteiten tevens verband met het repareren en verbeteren van bestaande prothesen. Theoretisch kan men kan hier dus geenszins spreken van het stellen van een tandheelkundige ingreep. In België bestaan er tot heden geen wettelijke kaders en reglementering voor de 167 tandlabo’s die louter voor particulieren werken. Zodoende wordt het vrij uitoefenen van de beroepsactiviteiten bijzonder moeilijk en vaak onmogelijk gemaakt door een doordachte en protectionistische manipulatie en lobby tandartsenverenigingen. De Academie en de Hoge Raad voor Tandheelkunde haar werkgebied  “de mond” houdt vast aan de sterk verouderde wetgeving uit 1934 – K.B. van 1 juni.  Artikel 52 illustreert hier heel duidelijk dat het om protectionisme/monopolie gaat. Immers , dit artikel bepaalt dat het K.B. van 1934 slechts bij wet eindelijk moeten gewijzigd worden. Indien nu een instantie advies wil inwinnen betreffende tandzorg, gaat ze ten rade bij de Hoge Raad voor Tandheelkunde, die -zoals meermaals in het verleden is bewezen- nooit een positief advies zal geven, noch een positief woord over heeft voor de tandprothesisten. Begrijpen wie begrijpen kan..  Tandartsen moeten zich in de toekomst meer gaan toeleggen op ingewikkelde en preventieve behandelingen, specialisatietechnieken zoals implantaten, etc. “Het eenvoudiger werk” kunnen zij nu best overlaten aan Tandlabo’s (of tandprothetische praktijken) waar tandprothesisten, denturisten/prothesisten /tandprothetici/tandprothesisten of zelfs mondhygiënisten het om het zeggen hebben. Tandartsen besteden nu veel te veel tijd aan periodieke controles en het stellen van diagnoses. Dat is veelal routinematig werk, dat evengoed door de mondhygiënist en denturisten kan worden gedaan. De tandarts houdt dan tijd over voor ingewikkelder en nieuwe technieken, en het aansturen van het team in zijn praktijk. Tandlabo’s of tandprothetische praktijken kunnen zich op die manier volledig toespitsen op uitneembare kunstgebitten.  Zij die de tandprotheses A tot Z zelf vervaardigen kennen er immers alles van.
Denturists are the specialists ; Wetgevende initiatieven hebben in diverse Europese landen reeds geresulteerd in de legalisatie van het beroep. Hoewel in België nog niet gelegaliseerd of erkend, kan worden gewezen op de Richtlijn van 07 september 2005 (2005/36/EG) betreffende de wederzijdse erkenning van beroepskwalificaties, vrij verkeer van diensten en het gelijkheidsbeginsel.

Door een concurrent te introduceren kan de service aan de patiënt er alleen op vooruitgaan. Dat grote labo’s die momenteel de dienst uitmaken bij de UDB (unie van tandtechnische bedrijven) niet geïnteresseerd zijn in erkenning van de tandprothesist is evident omdat zij nu eenmaal leven van gestroomlijnde productie voor een grote groep tandartsen. Deze willen ze uiteraard niet voor de borst stoten door zich uit te spreken voor onze erkenning. Hiervoor hebben we dan ook alle begrip. Dit neemt niet weg dat veel tandlabo’s overtuigd zijn van het nut en de noodzaak om te blijven ijveren voor de erkenning van de tandprothesist. We leven in een vrij land en we mogen nog steeds vrij spreken. We weten dat we het beter kunnen, een betere service kunnen geven en dat we het goedkoper kunnen. Dat het RIZIV 30% op prothesekosten zou kunnen besparen. Dat het beroep van tandtechnicus terug aantrekkelijk zou worden. Dat uitneembare prothesen niet naar China gestuurd worden. Dat arbeidsvreugde en voldoening in de plaats komt van het huidige gesakker op de opdrachtgevers. Wij als tandtechnicus blijven meer dan ooit ijveren voor de legalisering en de wettelijke erkenning van het beroep. De onzekere politieke toestand noopt ons nog even te wachten met het zetten van de volgende stappen. We hopen nu en in de toekomst op de Volksvertegenwoordiger - Quaestor steun te kunnen blijven rekenen. Veel tandlabo’s of tandprothetische praktijken beginnen het nl. ook financieel zeer moeilijk te krijgen door de regeling (door en lobby van tandartsen) dat gebitten vanaf 50 jaar en zelfs herstellingen door het ziekenfonds worden vergoed. (een weloverwogen en strategische doodsteek van de tandartsen om hen monddood te maken).  


You may also like...